ΕΝΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Φανταστείτε ένα κοντέρ που στη μία του άκρη να γράφει αγάπη και στην άλλη μίσος, παραδίπλα άλλο ένα που στη μία του άκρη να γράφει δυστυχία και στην άλλη ευτυχία, παρακάτω ακόμα ένα που στη μία του άκρη να γράφει ψεύτικος και στην άλλη αληθινός. Φανταστείτε τώρα ένα δωμάτιο με άπειρα τέτοια κοντέρ, κοντέρ αντιθέσεων, των οποίων η βελόνα γέρνει πότε προς τη μία και πότε προς την άλλη μεριά ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες που βιώνουμε. Αναλογισθείτε πραγματικά πόσα τέτοια πολλά άσπρα-μαύρα υπάρχουν στον καθένα μας. Εύσπλαχνος-άσπλαχνος, τσιγκούνης-σπάταλος, ευχάριστος-δυσάρεστος, πλούσιος-φτωχός, φίλος εχθρός. Αυτή είναι η ζωή μας! Ένα μάτσο από κοντέρ που συνιστούν εκφάνσεις του εγώ μας, ένα σύνολο μετρήσεων με μεγάλο εύρος κατανομής μεταξύ ελαχίστης και μεγίστης τιμής, ώστε κάθε άνθρωπος τελικά να είναι μοναδικός.

Ένα ειδικό κοντέρ γράφει Υγεία. Είναι ειδικό διότι σε πολλές περιπτώσεις αν αυτό τήνει στο μηδέν, συμπαρασύρει προς τα κάτω αυτόματα και τα υπόλοιπα. Και αυτό συμβαίνει πολύ γρήγορα. Μερικές φορές σε κλάσματα δευτερολέπτου. Τη μία στιγμή είσαι ο ευτυχής οικογενειάρχης που αγαπά και βοηθά τον κόσμο όλο και τη άλλη χάνεις τη γη κάτω απ'τα πόδια όταν σου ανακοινώνεται ότι έχεις καρκίνο ή σκλήρυνση κατά πλάκας ή πλαγία μυατροφική σκλήρυνση ή εν πάσει περιπτώσει οτιδήποτε ανίατο. Δύσκολο να το συνειδητοποιήσεις και επώδυνο να το αποδεχτείς. Αυτό που κάποτε το έβλεπες στα ΜΜΕ ή το διάβαζες στα βιβλία, αποκτά ύλη, σάρκα και οστά σε δικούς σου ανθρώπους. Ζωντανεύει και αρχίζει να εμφανίζει όλες εκείνες τις εργαστηριακές εξετάσεις και συμπτώματα που υπογράμμιζες με φωσφοριζέ μαρκαδόρο για την εξεταστική. Και συνειδητοποιείς πως αυτό που για σένα ήταν επτά σελίδες στον δεύτερο τόμο παθολογίας, για τους ασθενείς είναι ο τρόπος ζωής τους. 

Για σένα γράφω φίλε μου, κολλητέ μου, πατέρα μου και αδερφέ μου. Εσένα που με συμβούλευες πάντα στα δύσκολα, εσένα που ήσουν (και είσαι) πρότυπο αναφοράς, πρότυπο προγράμματος, πρότυπο δουλειάς, πρότυπο διασκέδασης. Η μοίρα δε σου φέρθηκε σωστά. Δεν ξέρω τι να κάνω και πώς να αντιδράσω. Ψάχνω να βρω τρόπους να σου γλυκάνω ένα πικρό χάπι που δεν κατεβαίνει με τίποτα. Το στάδιο της ανακοίνωσης όμως είναι πολύ δύσκολο και η αλήθεια είναι πως δε χρησιμοποίησα καμία σάλτσα υπεκφυγής. Αισθάνομαι λίγο άσχημα γι'αυτό. Σου είπα τις πιθανότητες και την έκβαση της νόσου στο μπαμ μπαμ! Νομίζω πως ο χαρακτήρας σου είναι τέτοιος που αντέχει την αλήθεια κατάμουτρα ακόμα και αν αυτή αφορά στον ευαίσθητο τομέα της Υγείας. Ελπίζω να έπραξα καλά. Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα. Και θα σου απαντήσω αμέσως:

Ίσως αποξενωθείς για ένα χρονικό διάστημα σε μια προσπάθεια εσωτερικής σου ανασυγκρότησης. Θα το καταλάβω και θα το σεβαστώ. Θα εκπλαγώ μάλιστα αν δεν το κάνεις! Μέρα με τη μέρα όμως θα επιστρέψεις στους προηγούμενους ρυθμούς σου. Αλήθεια στο λέω! Είμαι τόσο μα τόσο σίγουρος! Είναι αποτέλεσμα φυσικής επιλογής  βλέπεις, το μυαλό σου, η ψυχή σου, το σώμα σου να προσαρμοστούν όλα ταχύτατα στις νέες συνθήκες με απώτερο και ιερό σκοπό την επιβίωση. Έτσι, το φορτίο που σηκώνεις μπορεί να είναι βαρύ όμως εσύ θα μπρατσώσεις περισσότερο και δε θα σε κουράζει πια. Το χάπι που καταπίνεις μπορεί να είναι πικρό, όμως όπως συμβαίνει και με τον πικρό καφέ, θα το συνηθίσεις διότι πολύ απλά θα κόψεις εντελώς τη ζάχαρη. Τα κοντέρ σου θα αρχίσουν πάλι να ανεβαίνουν και θα σταθεροποιηθούν σε νέες τιμές, διαφορετικές από τις προηγούμενες, προαναγγέλοντας ουσιαστικά την Ανάσταση ενός άλλου εαυτού. Και εκεί που θα μυρίζεις τη βροχή διαφορετικά, εκεί που θα γεύεσαι τον καφέ διαφορετικά, εκεί που θα παρατηρείς τα αστέρια απ'το μπαλκόνι σου διαφορετικά, θα συνειδητοποιήσεις πως πολύ απλά, ζεις διαφορετικά. Θα είσαι ένας άλλος άνθρωπος. Ένας καλύτερος άνθρωπος γιατί για πρώτη ίσως φορά, όλα σου τα αισθητήρια θα αξιοποιούν στο έπακρο το μεγαλύτερο δώρο που σου δόθηκε ποτέ. Τη Ζωή! 

Θα είμαι δίπλα σου φίλε μου! Και λόγω τιμής, όλα θα πάνε καλά!