Ποτέ δεν υπήρξα φανατικός της θρησκείας. Δε λέω, πήγα και εγώ στο κατηχητικό μου κάπου εκεί στο τέλος του δημοτικού με αρχές γυμνασίου αλλά μετά οι επισκέψεις στην εκκλησία περιορίστηκαν στις γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα, άντε και σε κάνα γάμο ή κηδεία. Και απ'όσο πρόλαβα να τη ζήσω από μέσα, η δομή της εκκλησίας δε διαφέρει και πολύ απ'του στρατού. Η κλίμακα ιεραρχίας και η παλαιότητα είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, σημαντικά. Υπάρχει το αφεντικό, ο βοηθός του αφεντικού, οι βοηθοί των βοηθών, υπάρχουν οι εκλογές και οι υποτραπέζιες συμμαχίες συμφερόντων, υπάρχει ο εκπρόσωπος τύπου και φυσικά δε θα μπορούσαν να λείπουν και οι ανάλογοι "Ψωμιάδες". Εκείνοι οι ιδιαίτερα ερειστικοί παπάδες που εις το όνομα του Θεού (αλίμονο) θα σπεύσουν στις κάμερες να κρίνουν και να αφορίσουν με βαρύγουπα λογύδρια οτιδήποτε ξενίζει τα κολλημένα και απαρχαιωμένα τους μυαλά.
Δεν είμαστε όμως ηλίθιοι! Είναι γνωστή η γκρίνια και την έχουμε ξαναζήσει! Δε χρειάζεται να σας θυμίσω τη βαβούρα με τις ταυτότητες! Όποτε αποφασίζει η πολιτεία σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Εκκλησία αντιδρά! Και αντιδρά πάντα πασάροντας την καραμέλα ότι χάνουμε την πολιτισμική μας κληρονομιά. Λες και η πολιτισμική μας κληρονομιά έχει κολλήσει στην εποχή του κρυφού σχολιού (που μεταξύ μας αμφιβάλλω αν υπήρξε ποτέ!). Ας κλείσουμε λοιπόν τα σύνορα, να μη μπαίνει και να μη βγαίνει κανείς, ας επιστρέψουμε στη γεωργική επανάσταση, στην εποχή του αργαλειού και των φυτειών, ας ντυθούμε τσολιάδες και ας βάλουμε και τέσσερα τζάμια στους τέσσερις ορίζοντες μπας και διατηρήσουμε αναλλοίωτη τούτη την κληρονομιά! Μόνο που τότε δε θα είμαστε χώρα! Μουσείο θα είμαστε! Και θα έρχεται και το National Geographic να μας βιντεογραφεί σαν κάτι φυλές του Αμαζονίου.
Πάρτε το απόφαση! Η πολιτισμική κληρονομιά είναι δυναμικός όρος! Εμπλουτίζεται και ανανεώνεται στο πέρασμα του χρόνου. Με τη δύναμη της φυσικής επιλογής ορισμένα στοιχεία της χάνονται ως υπολειπόμενα και αποκτούν μουσειακό χαρακτήρα και άλλα επικρατούν ως νυν τρόπος ζωής. Σήμερα λοιπόν που η Ελλάδα καλώς ή κακώς φιλοξενεί μαύρους, κίτρινους, πακιστανούς, αλβανούς κλπ το θέμα της ανεξιθρησκείας προβάλλει πιο επίκαιρο από ποτέ. Και ή δεχόμαστε τη Δημοκρατία σε όλες της τις εκφράσεις ή ας εκλέξουμε πάλι Βασιλιά να τελειώνει η υπόθεση! Δε μπορούμε να υποχρεώσουμε και να υποδείξουμε στον άλλο που να πιστέψει, πώς να το κάνουμε δηλαδή! Ο προσηλυτισμός δε συνάγει ούτε με τη Δημοκρατία αλλά ούτε και με το Χριστιανισμό. Εγώ πχ που πιστεύω στο Βούδα, τι φταίω να βλέπω καθημερινά την Αγία Τριάδα?
Συγχωρέστε με για το απόλυτο ύφος γραφής! Ας μη δοθούν όμως λάθος μηνύματα! Μπορεί να μην είμαι φανατικός της θρησκείας όμως σε καμιά περίπτωση δεν είμαι άθρησκος! Απλά διαφωνώ σχετικά με το τι εννοεί η εκκλησία ως θρησκευτική της κληρονομιά και δεν κατανοώ και το φόβο της μήπως τη χάσουμε! Πιστεύω και εγώ στο Θεό όμως δεν έχω ανάγκη κανένα υλικό επίγειο αγαθό να μου το υπενθυμίζει! Γνωρίζω πως όσο συνεχίζω να κάνω την προσευχή μου κάθε βράδυ, ακόμα και αν έχω πετάξει το χρυσό περιτύλιγμα, έχω κρατήσει βαθειά ριζωμένη την ουσία! Και η ουσία, η πραγματική μας αν θέλετε θρησκευτική κληρονομιά, αυτή που ποτέ δε θα ξεθωριάσει στο πέρασμα του χρόνου, είναι μία: Η Πίστη! Και αυτή, θα έπρεπε να γνωρίζει η Εκκλησία μας, πως δεν εξαρτάται από κανένα σταυρό, εικόνα ή ταυτότητα ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου