18 Δεκ 2010

100 ΣΤΑ 101

Η κυρία Π ήταν 100 ετών και εκτός από μία ήπια υπέρταση και μία ήπια νεφρική ανεπάρκεια, κρατιόταν για την ηλικία της πολύ καλά. Ζούσε περιτριγυρισμένη από παιδιά και εγγόνια που πολύ τη φρόντιζαν και την αγαπούσαν. Περιπατητική και κοτσωνάτη στο σπίτι, το μόνο που πρόδιδε μερικές φορές τους 100 Μαΐους της ήταν η άνοια. Άλλες φορές σατίριζε και σχολίαζε τα πάντα και άλλες φορές χανόταν στους λαβυρίνθους του μυαλού της και δεν αναγνώριζε ούτε τα παιδιά της.

Η κυρία Π πριν ένα μήνα σκόνταψε στο σκαλί του σπιτιού και έσπασε το αριστερό της ισχίο. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο μας και υποβλήθηκε επειγόντως σε ολική αρθροπλαστική. Ήταν μία δύσκολη και χρονοβόρα επέμβαση από την οποία εξήλθε με 21 αιματοκρίτη. Παρολαυτά, όταν συνήλθε από την αναισθησία, η γιαγιά κατέπληξε τους πάντες με τη διαύγεια πνεύματος και την απίστευτη θέληση της για ζωή. Εγώ θα ζήσω διαλαλούσε στην εγγόνα της και γελούσε!
Τα προβλήματα ξεκίνησαν περί τη δεύτερη μετεγχειρητική μέρα όταν η ήπια νεφρική ανεπάρκεια άρχισε να εξελίσσεται σε μάλλον σοβαρή. Λίγο το διεγχειρητικό stress λίγο η πτώση του αιματοκρίτη και της πίεσης, προφανώς ζόρισαν τα νεφρά τα οποία υπολειτουργούσαν πια ιδιαίτερα επικίνδυνα. Και κάπου εδώ κλήθηκα εγώ ως παθολόγος καθώς και ένας νεφρολόγος για μία από κοινού θεραπευτική παρέμβαση.

Πίστευα πως ο νεφρολόγος θα πρότεινε κατευθείαν αιμοκάθαρση μπας και δοθεί κάποιος χρόνος στα νεφρά να ανακάμψουν. Το έχω ξαναζήσει άλλωστε το σενάριο αυτό και συνήθως μετά από 3-4 συνεδρίες η νεφρική λειτουργία αποκαθίσταται. Εντούτοις και προς μεγάλη μου έκπληξη θα έλεγα, ο συνάδελφος στηριζόμενος κυρίως στην ηλικία της ασθενούς, έδωσε πολύ μικρό ποσοστό επιβίωσης (γύρω στο 10%) κατά την αιμοκάθαρση, προδικάζοντας φυσικά την άρνηση των  συγγενών να υποβληθεί η γιαγιά σε οποιαδήποτε τέτοια συνεδρία. Εγώ πάλι θεωρούσα πως μια τέτοια συνεδρία ήταν και η μοναδική ελπίδα της γιαγιάς να ζήσει και έπρεπε να εξαντλήσουμε ακόμα και αυτό το μικρό 10%!

Τις επόμενες 15 ημέρες βίωσα το απόλυτο δράμα! Να προσπαθώ μάταια να καταφέρω το θαύμα με όλους τους τρόπους πλην της αιμοκάθαρσης, όμως με μία κρεατινίνη πια κοντά στο 6,5 δε σε σώζει κανένα διουρητικό και καμιά  ντοπαμίνη! Και κάθε μέρα που περνούσε ήθελα να μιλήσω ανοιχτά στους συγγενείς, να τους εξηγήσω πως η γιαγιά θέλει να ζήσει και στο κάτω κάτω, αν είναι να πεθάνει, ας πεθάνει ηρωικά κατά την προσπάθεια θεραπείας της στο μηχάνημα της αιμοκάθαρσης και όχι στο κρεβάτι της σα σκυλί από νεφρική ανεπάρκεια!

Δεν είπα τίποτα όμως! Και δεν είπα διότι πρώτον αυτό θα αναιρούσε το συνάδελφο νεφρολόγο φέρνοντάς με σε ανοιχτή σύγκρουση μαζί του και δεύτερον διότι πολύ απλά θα προκαλούσα ισχυρές τύψεις στο συγγενικό περιβάλλον. Και πραγματικά δεν έφταιγαν αυτοί! Οι γιατροί θα έπρεπε να έχουμε τύψεις καταρχήν διότι αγνοήσαμε την επιθυμία της γιαγιάς να ζήσει και κατά δεύτερον διότι εμείς είμαστε αυτοί που δίνοντας έμφαση στο 80% ποσοστό θανάτου και όχι στο 10% ποσοστό επιβίωσης εμμέσως πλην σαφώς το παίξαμε Θεοί  και οδηγήσαμε τους συγγενείς στην απόφαση της παθητικής ευθανασίας.

Στις 07/12/2010, μετά από μία απίστευτη μάχη, η κυρία Π, 100 ετών απεβίωσε. Σήμερα, θα έκλεινε τα 101.

4 Δεκ 2010

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ...

Αυτό θα ακούσετε αν πάρετε το 801-11-35555,  την εξυπηρέτηση δηλαδή πελατών του ΟΤΕ-conn-x. Δεκατρία ολόκληρα λεπτά είχα το τηλέφωνο στην ανοιχτή ακρόαση, μόνο και μόνο για να ακούσω  τη λίμνη  των κύκνων του Τσαϊκόφσκι περιοδικά διακοπτόμενη από την ηχογραφημένη σκρόφα να επαναλαμβάνει το «παρακαλώ περιμένετε... σύντομα ο πρώτος διαθέσιμος εκπρόσωπός μας θα σας εξυπηρετήσει ...». Μερικές φορές, αν είστε τυχεροί μπορεί να πετύχετε και καμιά ενάτη του Μπετόβεν ή κανέναν ξεκούρδιστο Σοπέν, η σκρόφα όμως να ξέρετε αποτελεί σταθερή και απαράλλαχτη αξία ανεξαρτήτως άσματος!
Είναι η τρίτη μέρα που ασχολούμαι με αυτό το γ@μημένο ίντερνετ στο ιατρείο. Και ενώ έχω ενεργοποιήσει τη γραμμή και έχω πάρει τους κωδικούς εδώ και κάνα δίμηνο, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα (που ετοιμάστηκε ο χώρος) αποφάσισα να συνδέσω την τηλεφωνική συσκευή και το ασύρματο router. Ήμουν σίγουρος πως κάτι δε θα πήγαινε καλά. Είναι γεγονός άλλωστε πως όσο γκατζετάκιας και να ισχυρίζομαι πως είμαι, οι ηλεκτρονικές συσκευές (και κυρίως τα κινητά) ποτέ δεν υπάκουσαν πλήρως στις εντολές μου. Το router λοιπόν δε θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση! Οι προσπάθειές μου ήταν κάτι παραπάνω από φιλότιμες. Διάβασα όλες τις οδηγίες προσεκτικά, έκανα όλες τις συνδέσεις (spliter, τηλεφωνική συσκευή,ADSL γραμμή και Ethernet με το laptop) και εγκατέστησα και το λογισμικό του router!  Εντούτοις, το φωτάκι του broadband δεν έλεγε να ανάψει!  Και χωρίς broadbandno internet!
Την πρώτη φορά που επικοινώνησα με το παραπάνω δεκαψήφιο νούμερο (μόλις την περασμένη Πέμπτη) ήμουν κάπως τυχερός. Απάντησαν σχεδόν αμέσως! Δυστυχώς όμως συνομίλησα με μία μεσήλικη γκόμενα με προφορά «κάτω Μαχαλά, αλλά μεγάλωσα Αθήνα»  που είχε τόση σχέση με το internet όση και εγώ με το Φασούλα! Άιντε και κάντε reset στο router, και ξανακάντε reset, και κάντε restart στον υπολογιστή και βγάλτε το spliter, και αντιστρέψτε τα καλώδια του ADSL και του τηλεφώνου, και ξαναπάρτε μας να μας πείτε τι έγινε. Και να ξαναπαίρνω να τους πω πως το broadband φωτάκι εξακολουθεί να παραμένει μαύρο και άραχνο αλλά η τύχη αυτή τη φορά δεν ήταν με το μέρος μου. Βλέπετε μόλις βίωσα την πρώτη μου επαφή με το «παρακαλώ περιμένετε». Έτσι,  έξι λεπτά μετά τον ξεκούρδιστο Σοπέν, λίγο η κούραση απ'το νοσοκομείο, λίγο τα λόγια του Παππά, με ώθησαν να παραδεχτώ την ιντερνετική μου ήττα και να παραδώσω σώμα και πνεύμα στο κρεβατάκι μου.
Την επόμενη μέρα (Παρασκευή) πήρα ξανά τηλέφωνο. Το σήκωσαν μετά από περίπου τέσσερα λεπτά. Αυτή τη φορά έπεσα σε έναν νεαρό που τουλάχιστον αρχικά φαινόταν  πως ήξερε τι του γίνεται. Αρχικά όμως! Διότι καταλήξαμε άιντε πάλι στο reset του router , και ξανά-μανά reset και πάλι restart στοlaptop... «Είναι κάποιο είδος πρωτοκόλλου?» ρώτησα. «Διότι όπως σας είπα αυτά τα έκανα και χτες χωρίς αποτέλεσμα». Μετά από μπόλικη σκέψη και σιωπή λοιπόν, ο τύπος αποφάνθηκε πως το broadband φωτάκι δεν ανάβει λόγω βλάβης δικτύου και μου ανακοίνωσε πως στις επόμενες 48 ώρες θα λάβω τηλέφωνο από τους τεχνικούς του ΟΤΕ. Το Σάββατο (!!!!!) όντως έλαβα μία κλήση στο κινητό όπου και με ενημέρωσαν πως η δυσλειτουργία οφειλόταν σε μη συντονισμό της γραμμής. Άλλαξαν τις ρυθμίσεις και τώρα θα μπορώ να συνδεθώ χωρίς κανένα πρόβλημα.
Σήμερα λοιπόν, αμέσως μετά το νοσοκομείο, ήρθα όλο χαρά στο ιατρείο για να βάλω τους κωδικούς του δικτύου και  να συνδέσω τον ασύρματο εκτυπωτή. Έλα μου ντε που το ελεεινό broadband φωτάκι εξακολουθούσε και εξακολουθεί να είναι σβηστό!! Αυτή τη φορά έκανα μόνος μου τα restartια, ταresetια, τις αλλαγές των καλωδίων και την αλλαγή του spliter, μπας και κερδίσω χρόνο με το νέο υπάλληλο που θα μου κάτσει στο τηλέφωνο! Λογάριασα χωρίς τον ξενοδόχο βέβαια! Τα δεκατρία ολόκληρα λεπτά διακοπτόμενου Τσαϊκόφσκι που ακολούθησαν, ήταν αρκετά για να τα βροντήξω όλα κάτω και  να φύγω για άλλη μια φορά ηττημένος πνίγοντας τα spliter και τα router στους κοτόγυρους και τα κοτομπέϊκον!
Δε φταις εσύ όμως αγαπητό ConnX! Εμείς φταίμε, που δίνοντάς σου την πρωτιά, σου δώσαμε συγχρόνως και το θράσος να μας δουλεύεις με μόλις δύο λέξεις: "παρακαλώ περιμένετε". Οι πρωτιές βέβαια δε διατηρούνται με τέτοια αντιμετώπιση! Και αυτό είναι κάτι που θα το διαπιστώσεις σύντομα, πολύυυυ σύντομα θα έλεγα, όταν εσύ θα συνεχίσεις να παρακαλάς, την ώρα και τη στιγμή που εμείς απλά θα πάψουμε να περιμένουμε ...